به نقل از «ایران اکونومیست»

فرصت‌های رصدی سیاره زهره در آسمان سال ۲۰۲۳

تاریخ انتشار: ۲ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۰۷۸۹۱

به نظر می‌رسد سال جدید میلادی سالی استثنایی برای تماشای دومین سیاره نزدیک به خورشید یعنی سیاره زهره باشد.

به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از اسپیس، سیاره زهره یا ونوس که هم اکنون حدود دو ساعت پس از غروب خورشید در آسمان جنوب غربی ماست، در حال حاضر هر شب یک اجرای درخشان در آسمان دارد. این سیاره که در هنگام گرگ و میش غروب مشاهده می‌شود، با دوربین دوچشمی و حتی چشم غیرمسلح به صورت درخشان دیده می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سیاره زهره برای کسانی که هفته به هفته این سیاره را با تلسکوپ رصد می‌کنند، همیشه در حال تغییر و جذاب است و اکنون می‌خواهیم نمایش‌های آن در آسمان شب در طول سال ۲۰۲۳ را مرور کنیم.

مقارنه نسبتاً نزدیک میان زهره و سیاره حلقه‌دار زحل در امروز یکشنبه ۲۲ ژانویه(۲ بهمن) اتفاق خواهد افتاد.

سپس در غروب اول مارس(۱۰ اسفند ۱۴۰۱)، زهره و مشتری یک میعادگاه آسمانی دیگر برگزار می‌کنند که طی آن تنها حدود یک و نیم درجه از هم فاصله دارند. آنها در کنار هم ظاهر می‌شوند و زهره در سمت راست مشتری می‌درخشد و زهره با قدر ظاهری منفی چهار تقریباً شش برابر روشن‌تر از همسایه زرد رنگ خود خواهد بود.

البته کمتر از یک هفته قبل از آن، یک هلال ماه ۲.۵ روزه یک مثلث متساوی الساقین باریک و قابل توجه را تشکیل می‌دهد که در آن مشتری و ماه تنها ۱.۵ درجه از هم فاصله دارند، در حالی که زهره هفت درجه زیر هر دو قرار دارد.

تا دیروقت بیدار ماندن با زهره

در ۱۳ ژانویه(۲۳ دی ۱۴۰۱)، زهره حدود ۹۰ دقیقه پس از غروب خورشید برای اولین بار در سال ۲۰۲۳ درست پس از پایان گرگ و میش عصرگاهی در یک آسمان کاملا تاریک غروب کرد. از آن به بعد، کسانی که شب به شب آن را در طول هفته‌ها و ماه‌های بعدی تماشا می‌کنند، متوجه خواهند شد که در حال گشت و گذاری غیرعادی در آسمان عمیق شبانه است و در هفته سوم ماه مه(اوایل خرداد ۱۴۰۲) حدود سه ساعت و نیم بعد از خورشید غروب می‌کند.

ادامه نمایش تا اوایل تابستان

در تاریخ ۲۱ مه(۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۲) اگر به دنبال زهره باشید، می‌بینید که در زیر ستارگان دوقلوی صورت فلکی جوزا موسوم به سَرپیشین(Castor) و سَرپَسین(Pollux) می‌درخشد. در سمت چپ و بالای دوقلوهای جوزا نیز مریخ می‌درخشد و در سمت راست پایین زهره، شاهد یک هلال ماه لاغر خواهید بود و در شب بعد، ماه به زهره نزدیک‌تر می‌شود.

زهره در تاریخ چهارم ژوئن(۱۴ خرداد ۱۴۰۲) به بزرگترین کشیدگی طول شرقی خود می‌رسد. سپس در زاویه ۴۵ درجه‌ای از خورشید با قدر ظاهری منفی ۴.۳ چشم نواز خواهد بود و تقریباً دو برابر روشن‌تر از آنچه اکنون به نظر می‌رسد، می‌شود.

کشیدگی(زاویهٔ کشیدگی) در اخترشناسی، فاصله ظاهری سیارات درونی نسبت به خورشید از نگاه ناظر زمینی یا به عبارتی برابر با زاویه جدایی یک سیاره درونی که مدارش درون مدار زمین است، با خورشید از ناظر زمینی به عنوان مرجع است. بیشترین زاویه کشیدگی سیاره درونی زمانی رخ می‌دهد که سیاره در مسیری از مدارش به دور خورشید باشد که با خط واصل زمین مماس است. وقتی سیاره‌ای به حداکثر کشیدگی می‌رسد، بیشترین فاصله زاویه‌ای و دوری بصری را از خورشید دارد و بنابراین در بهترین موقعیت رصدی قرار دارد.

سیاره‌های زهره و عطارد نسبت به زمین دو سیاره درونی هستند که همیشه در اطراف خورشید(قبل یا بعد از آن) رؤیت می‌شوند و به هیچ وجه نیمه‌شب یا در میانه آسمان رؤیت نمی‌شوند. زمانی که سیاره داخلی بعد از غروب خورشید دیده می‌شود در کشیدگی شرقی(در شرق خورشید) و هنگامی که قبل از طلوع خورشید دیده می‌شود در کشیدگی غربی(در غرب خورشید) است.

درست پس از غروب خورشید در ۲۱ ژوئن(۳۱ خرداد ۱۴۰۲) و در آستانه اولین روز تابستان می‌توان به سمت غرب-شمال غربی به هلال ماه زیبایی که در سمت چپ پایین آن توسط زهره همراهی می‌شود، خیره شد.

از حالا تا ژوئیه، رصد مکرر زهره با یک تلسکوپ کوچک، طیف کامل حالت‌ها و اندازه‌های دیسک آن را نشان می‌دهد. این سیاره در حال حاضر یک صفحه غول پیکر کوچک و خیره کننده را نمایش می‌دهد که ۹۳ درصد نوردهی شده است و تا اواسط بهار برجستگی نوری آن به طرز محسوسی کمتر می‌شود.

در اوایل ماه ژوئن، زهره دو شقه می‌شود و اصطلاحا به دیکوتومی(dichotomy) یا دوگانگی می‌رسد و مانند یک نیمه‌ی ماه به نظر می‌رسد. سپس برای بقیه فصل بهار تا اوایل تابستان، هلالی بزرگتر را در حالی که نزدیک زمین می‌چرخد، نشان می‌دهد.

دیکوتومی بیانگر ساختاری است که در آن که اجزا به دو بخش تقسیم می‌شوند. این دو بخش در مقابل یکدیگر و در عین حال تکمیل کننده یکدیگر نیز هستند.

در واقع کسانی که از تلسکوپ استفاده می‌کنند، متوجه خواهند شد که در حالی که فاصله زمین و زهره در حال کاهش است، اندازه قدر ظاهری قرص زهره رشد خواهد کرد و اندازه کنونی آن تا ۲۷ مه(۶ خرداد ۱۴۰۲) دو برابر می‌شود.

سپس در ۱۶ ژوئیه(۲۵ تیر ۱۴۰۲) مجدداً اندازه آن و هلال بزرگ آن دو برابر می‌شود و به راحتی با دوربین‌های دوچشمی قابل تشخیص است.

انتقال به آسمان‌های فجرگاهی

زمانی که زهره به اوج درخشندگی عالی خود با قدر ظاهری منفی ۴.۷ می‌رسد، در میانه راه بین بزرگترین کشیدگی و مقارنه با خورشید در ۷ ژوئیه(۱۶ تیر ۱۴۰۲) قرار دارد. زهره با این شکوه تنها ۲ ساعت پس از طلوع خورشید طلوع می‌کند و اندکی قبل از پایان گرگ و میش عصرگاهی در شب، غروب می‌کند و تا پایان ماه ژوئیه تنها حدود ۲۵ دقیقه پس از غروب خورشید غروب می‌کند.

اما نمایش زهره در اینجا تمام نمی‌شود، زیرا اجرای آن دوباره در اواسط ماه اوت(مرداد) آغاز می‌شود، این بار در آسمان صبح و با توالی معکوس، دوباره در ۱۹ سپتامبر(۲۸ شهریور) به اوج درخشش خود می‌رسد و مانند یک فانوس دریایی در آسمان سپیده دم می‌درخشد.

در نهایت نیز در تاریخ ۹ نوامبر(۱۸ آبان ۱۴۰۲) حتما ساعت زنگ‌دار خود را تنظیم کنید و به مکانی با منظره‌ای بدون مانع و آسمانی صاف به سمت شرق-شمال شرقی بروید تا تماشایی‌ترین همنشینی زهره و ماه را در سال ۲۰۲۳ ببینید.

سرانجام در شب کریسمس زهره تقریباً ۳ ساعت قبل از خورشید طلوع می‌کند و مانند ستاره‌ای درخشان در شرق می‌درخشد.

در مجموع به نظر می‌رسد امسال به واقعا سال زهره است.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: سیاره زهره

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: سیاره زهره نظر می رسد سیاره زهره خرداد ۱۴۰۲ قدر ظاهری سال ۲۰۲۳

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۰۷۸۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نقشه‌ تلسکوپ فضایی «جیمز وب» از آب‌وهوای یک سیاره فراخورشیدی

«تلسکوپ فضایی جیمز وب» به پژوهشگران در نقشه‌برداری از آب‌وهوای یک سیاره فراخورشیدی کمک کرد.

به گزارش ایسنا، یک گروه بین‌المللی از پژوهشگران با موفقیت از «تلسکوپ فضایی جیمز وب» برای ترسیم نقشه آب‌وهوایی یک سیاره فراخورشیدی غول‌پیکر گازی داغ استفاده کردند.

به نقل از ناسا، بررسی‌های دقیق در طیف گسترده‌ای از نور فروسرخ میانی، همراه با مدل‌های سه‌بعدی آب‌وهوا و مشاهدات پیشین تلسکوپ‌های دیگر، وجود ابرهای متراکم و مرتفع را نشان می‌دهند که آسمان را هنگام روز و شب می‌پوشانند و همچنین، بادهای استوایی را به نمایش می‌گذارند که گازهای جوی را با سرعت ۵۰۰۰ مایل در ساعت در اطراف سیاره فراخورشیدی «WASP-43 b» ادغام می‌کنند.

این جدیدترین نمایش علم سیارات فراخورشیدی به شمار می‌رود که اکنون با توانایی خارق‌العاده جیمز وب برای بررسی تغییرات دما و تشخیص گازهای اتمسفر در تریلیون‌ها مایل دورتر امکان‌پذیر شده است.

سیاره فراخورشیدی WASP-43 b یک نوع «مشتری داغ»(Hot Jupiter) است. این سیاره هم‌اندازه مشتری عمدتا از هیدروژن و هلیوم ساخته شده و بسیار داغ‌تر از سایر سیارات غول‌پیکر منظومه شمسی است. اگرچه ستاره آن کوچک‌تر و سردتر از خورشید است اما WASP-43 b در فاصله ۱.۳ میلیون مایلی می‌چرخد که کمتر از یک بیست و پنجم فاصله بین عطارد و خورشید است.

با چنین مداری، سیاره از نظر جزر و مدی قفل می‌شود؛ به این معنی که یک طرف آن به طور مداوم روشن است و طرف دیگر در تاریکی دائمی قرار دارد. اگرچه طرف شب هرگز هیچ تابش مستقیمی را از ستاره دریافت نمی‌کند اما بادهای شدید در حال وزش به سمت شرق، گرما را از طرف روز به اطراف انتقال می‌دهند.

از زمان کشف سیاره WASP-43 b در سال ۲۰۱۱، تلسکوپ‌های متعددی از جمله «تلسکوپ فضایی هابل» و «تلسکوپ فضایی اسپیتزر» آن را رصد کرده‌اند. «تیلور بل»(Taylor Bell) پژوهشگر «مؤسسه تحقیقات محیطی منطقه خلیج»(BAERI) و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: با تلسکوپ فضایی هابل، به وضوح می‌توانیم ببینیم که بخار آب در طرف روز سیاره وجود دارد. هابل و اسپیتزر هر دو نشان دادند که ممکن است ابرهایی در سمت شب وجود داشته باشند اما ما به بررسی‌های دقیق‌تر با تلسکوپ فضایی جیمز وب نیاز داشتیم تا نقشه‌برداری را از دما، پوشش ابر، بادها و ترکیب دقیق‌تر اتمسفر در سراسر سیاره آغاز کنیم.

اگرچه WASP-43 b آن قدر کوچک، کم‌نور و نزدیک به ستاره خود است که تلسکوپ نمی‌تواند مستقیما آن را ببیند اما دوره مداری کوتاه سیاره که تنها ۱۹.۵ ساعت است، آن را برای «طیف‌سنجی منحنی فاز» ایده‌آل می‌کند. روش طیف‌سنجی منحنی فاز شامل بررسی تغییرات کوچک در روشنایی منظومه ستاره-سیاره در حالی است که سیاره به دور ستاره می‌چرخد.

از آنجا که مقدار نور فروسرخ میانی منتشرشده از یک جرم تا حد زیادی به گرمای آن بستگی دارد، داده‌های روشنایی جیمز وب را می‌توان برای محاسبه دمای سیاره مورد استفاده قرار داد.

این گروه پژوهشی به مدت بیش از ۲۴ ساعت از «دستگاه فروسرخ میانی»(MIRI) جیمز وب برای اندازه‌گیری نور منظومه WASP-43 در هر ۱۰ ثانیه استفاده کردند. بل توضیح داد: ما با مشاهده کل یک مدار توانستیم دمای طرف‌های متفاوت سیاره را هنگام چرخش در دید محاسبه کنیم. براساس این محاسبات، ما توانستیم نقشه‌ای را از دمای سراسر سیاره بسازیم.

اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهند که دمای هوای طرف روز سیاره به طور میانگین ​​نزدیک به ۱۲۵۰ درجه سلسیوس است؛ در حالی که دمای طرف شب به ۶۰۰ درجه سلسیوس می‌رسد و به طور قابل توجهی خنک‌تر است. این داده‌ها به یافتن داغ‌ترین نقطه روی سیاره کمک می‌کنند که از نقطه‌ دریافت‌کننده بیشترین تشعشعات ستاره‌ای، کمی به سمت شرق جابه‌جا می‌شود. این تغییر به دلیل وزش بادهایی رخ می‌دهد که هوای گرم را به سمت شرق حرکت می‌دهند.

«مایکل رومن»(Michael Roman) پژوهشگر «دانشگاه لستر»(University of Leicester) و از پژوهشگران این پروژه گفت: این واقعیت که ما می‌توانیم دما را به این روش ترسیم کنیم، گواه واقعی بر حساسیت و ثبات جیمز وب است.

پژوهشگران برای تفسیر نقشه، از مدل‌های جوی سه‌بعدی پیچیده مانند مدل‌هایی استفاده کردند که برای درک آب‌وهوا و اقلیم روی زمین به کار می‌روند. تحلیل‌ها نشان می‌دهند که طرف شب سیاره احتمالا در یک لایه متراکم و مرتفع از ابرها پوشیده شده است و این لایه، مانع راه یافتن بخشی از نور فروسرخ به فضا می‌شود. در نتیجه، اگرچه طرف شب بسیار گرم است اما نسبت به زمانی که ابری در آن وجود نداشته، کم‌نورتر و خنک‌تر به نظر می‌رسد.

طیف گسترده نور فروسرخ میانی که توسط جیمز وب گرفته شده است، اندازه‌گیری میزان بخار آب و متان اطراف سیاره را ممکن می‌سازد. «جوآنا بارستو»(Joanna Barstow) پژوهشگر «دانشگاه آزاد انگلستان»(The Open University of UK) و از پژوهشگران این پروژه گفت: جیمز وب به ما فرصت داده است تا دقیقا متوجه شویم کدام مولکول‌ها را می‌بینیم و محدودیت‌هایی را برای فراوانی آنها قائل شویم.

طیف‌های بررسی‌شده نور، نشانه‌های آشکاری را از بخار آب در طرف شب و طرف روز سیاره نشان می‌دهند که اطلاعات بیشتری را درباره تراکم ابرها و ارتفاع آنها در جو ارائه می‌کنند.

همچنین، پژوهشگران با کمال تعجب دریافتند که داده‌ها کمبود متان را در همه نقاط جو نشان می‌دهند. از آنجا که روز برای وجود متان خیلی گرم است، متان باید هنگام شب خنک‌تر، پایدار و قابل تشخیص باشد.

بارستو توضیح داد: این واقعیت که ما متان نمی‌بینیم، به ما می‌گوید که سرعت باد در سیاره WASP-43 b باید به حدود ۵۰۰۰ مایل در ساعت برسد. اگر بادها گاز را از طرف روز به طرف شب سیاره حرکت دهند و دوباره به سرعت بازگردند، زمان کافی برای بروز واکنش‌های شیمیایی تولیدکننده مقادیر قابل تشخیص متان در سمت شب وجود نخواهد داشت.

پژوهشگران معتقدند که به دلیل این اختلاط ناشی از باد، شیمی اتمسفر در سراسر سیاره یکسان است. این نتیجه در پژوهش‌های پیشین که با تلسکوپ‌های هابل و اسپیتزر انجام شدند، مشخص نبود.

این پژوهش در مجله «Nature Astronomy» به چاپ رسید.

در انیمیشن زیر می‌توانید نقشه دمای سیاره WASP-43 b را ببینید.

انتهای پیام